Nadat Aza stierf, kon ik de eerste tijd nauwelijks lezen. Het vroeg te veel, het was te lastig. Ik raakte gebeten door podcasts en kwam zo uit bij ‘Bob’, nog steeds één van de beste Nederlandstalige podcasts die ik ooit hoorde. Bob is een documentaire podcast over een oude, verliefde vrouw van het Audiocollectief Schik. Het verhaal raakte me. Vooral vond ik het wonderlijk hoe de podcast erin slaagt een wereld op te roepen zonder beelden. En hoe die wereld zo nog sterker binnenkomt. Vanaf toen wou ik Aza’s verhaal via een podcast de wereld in sturen. Ik nam contact op met Audiocollectief Schik. Aza’s verhaal bevindt zich ook op de grens tussen verhaal en ervaring, een grens die de Schikkers opzoeken.
Er volgde een mailuitwisseling en wat telefoontjes en nadat er wat maanden overheen gingen, kwamen Nele en Siona van Schik hier over de vloer. We hadden twee fijne avonden waarin we het eerste deel van het verhaal vertelden. Het was een fijn contact. Toch bleek dat Aza’s verhaal de agenda van Schik te zwaar belastte. Nochtans vonden ook Nele en Siona dat we verder moesten gaan met vertellen en registreren. Er was geen plan, maar het was wel het juiste moment. Daarom stelden ze ons voor aan Max-Lena. Max-Lena is een studente radio aan het RITCS . Met haar tekenende gedrevenheid zette ze het werk van de Schikkers verder. Zij maakte de volgende opnames en vond een format om één geheel te maken van de vertelling. Ze nam illustratrice Sterre in de arm en leverde deze prachtige website (podcast). De aanpak en opbouw voelen voor ons heel juist. De herinnering waar ik naar op zoek was. De herinnering aan ons wonderlijke schildpadje die we graag willen delen. In de eerste plaats met iedereen die Aza kende en graag zag. Daarnaast ook met iedereen die op zoek is naar zulke verhalen. Naar hoe een klein meisje een blijvend verschil maakt. Inspireert. Doet lachen. Doet huilen. Ze is hier niet meer. Toch blijft ze hier.
Uit naam van mij, Bert, Nina en Roman: bedankt in de eerste plaats aan Max-Lena en Sterre voor het fantastische resultaat! Aan Max-Lena en de Schikkers voor de tijd die jullie aan Aza besteed hebben. Voor het luisteren. De tijd die we met jullie doorbrachten blijft voor ons altijd speciale Aza-tijd.
Max-Lena besteedde ook alleen ettelijke uren aan dit herinneringsproject. Registratie, herbeluisteren van uren ruw materiaal, puzzelen zodat de stukjes hun plekje vonden, zoeken naar oplossingen om het te brengen … het beste cadeau dat we in jaren kregen! Dank je wel, Max-Lena!