top of page
Zoeken

Moederdag

Bert

Bijgewerkt op: 30 dec 2020

Ben ik nu acht jaar de mama van Aza? Of tien jaar?

Dat vraagt Karoo vanmorgen, onder het lopen in Laarbeekbos. Ik denk dat ze het antwoord eigenlijk wel kent. De twijfel is oprecht, maar het is zonneklaar: natuurlijk is ze al tien jaar Aza’s mama. Mama ben je voor het leven. Ook als je kind dood is. Mama ben je voor altijd. Papa ook. En broer en zus.

Karoo en ik gaan regelmatig bij Aza op bezoek. Zelden gaat er een week voorbij waarin we niet op het kerkhof van Jette passeren. Vanmorgen ook. Onze loopsessies volgen een vast stramien. We zetten Roman af aan het zwembad voor zijn wekelijkse zwemles bij de Guppies. En wij lopen door het bos en het park naar Jette, naar Aza. Om dag te zeggen. Lang duren die bezoekjes niet. Maar we hebben ze nodig. Het is een manier om met Aza bezig te zijn. Ze is er niet meer, dus we doen het niet voor haar. We doen het voor onszelf. Omdat we niet anders kunnen. Omdat we anders met ons overschot aan liefde voor haar geen blijf weten. We moeten daar iets mee doen. Dat overschot goed besteden, er richting aan geven. Haar dag gaan zeggen, is maar één manier om dat te doen.

We houden van Aza, maar ook van Nina en Roman. Evenveel van alle drie. Nina en Roman weten dat en ze zijn geweldig. Vandaag, op moederdag, hebben ze extra goed voor Karoo gezorgd. Het was een mooie dag, voor veel mama’s, en ook voor Karoo, mama van drie.

Nina verraste Karoo met een prachtig handgemaakt kaartje en een kleikunstwerkje vol schildpadvriendjes die samen op trektocht gaan.

Roman herwerkte een oud nieuwjaarskaartje tot een kaartje voor moederdag. We hebben zowaar een fles bubbels moeten openen, zodat Karoo de origami met ijzerdraad kon testen. Je moet er wat voor over hebben.

226 weergaven0 opmerkingen

Comments


bottom of page