Vandaag is het precies een jaar geleden dat Aza overleed. Ze stierf op 28 november, iets na 17u in de namiddag. Karoo, Nina, Roman en ik waren dicht bij haar. Sindsdien leren we nog elke dag hoe het is om zonder Aza te leven.
Het moment waarop Aza stierf heeft op ons een diepe indruk gemaakt. Karoo heeft al vaker gezegd: “Het feit dat Aza gestorven is, is niet oké, en zal het ook nooit zijn. Maar het moment en de manier waarop ze gestorven is, was gek genoeg wel oké. Het klopte, hoe vreemd dat ook mag klinken.”
Op WhatsApp schreven we hierover toen dit:
Aza heeft haar moment om ons te verlaten perfect gekozen. Alsof ze het helemaal zelf regisseerde, het was subliem. Net voor ze stierf was haar kamer gevuld met mensen die – net als jullie – van haar hielden. Mama en papa: check. Nina en Roman, net aangekomen: check. Karolien, de psychologe die ons destijds bij de diagnose al opgevangen heeft en met wie Aza zo vaak plezier maakte: check. Willem, de verpleger die niet eens aan het werk was, maar speciaal nog even de kamer binnenkwam om hallo te zeggen en zijn 5 maanden oude baby te showen: check. Aster, de verpleegster die wél aan het werk was en ons de hele dag subliem heeft opgevangen en ondersteund: check. Anne, de kinesitherapeute met wie Aza sinds een paar maanden een innige band had opgebouwd (en vice versa), die Aza’s lijdensweg verlicht heeft met kine en grapjes, die en passant ook ons troostte: check. Al die mensen, die allemaal – net als jullie – op een of andere manier van Aza en van ons houden, waren er. De sfeer was ontspannen, er werden wat grapjes gemaakt en we lachten. Iedereen was op zijn gemak. Aza lag rustig tussen ons in. Het voelde zo goed. En toen, vlak nadat alle mensen de kamer uit waren, ging Aza weg. Twee diepe zuchten en het was voorbij. Op een moment dat helemaal Aza was: met humor, met liefde, in stijl. Vaarwel schildpadje.
Vandaag waren we – zoals wel vaker tijdens het voorbije jaar – te gast in Aza’s klas. Het was fijn om bij de kinderen te zijn. We zijn samen met 4A naar Aza’s plekje geweest op het kerkhof, vlakbij de school. We hebben ook een filmpje met en over Aza bekeken, dat we hier later ook met jullie zullen delen. Het was heerlijk om de spontane reacties van de kinderen te zien bij het bekijken van de ‘Azafilm’.
Dank je voor alle steun en warmte die we vandaag en de voorbije dagen van zoveel kanten ontvingen.
Lieve groet,
de Pateekes